Yazar "Güven, Mine" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 5 / 5
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Görünüş Terimlerinin Türkçeleştirilmesi Üzerine Bazı Gözlem ve Öneriler
    (2008) Güven, Mine
    Bu çalışmada çağdaş kuramlar çerçevesinde incelenmiş temel görünüş kavramları ele alınarak tanımlanmakta ve Türkçe’de henüz yerleşmiş bir karşılığı bulunmayanlara yeni terim önerileri getirilmektedir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Hal türlerinin Türkçe'de ifadesi üzerine
    (2012) Güven, Mine
    Bu çalışmada devinim, sürerlik ve ereklilik gibi zaman/görünüş özelliklerinden yola çıkılarak tanımlanan beş hal türünün (durum, edim, bir anlık edim, erişme ve tamamlama) Türkçe'de nasıl ifade edildiği üzerinde durulmaktadır. İncelemeye Smith (1997)'nin iki bileşenli (hal türü ve bakış açısı) görünüş kuramı temel alınmıştır. Zaman/görünüş özellikleri insan doğasının bilişsel ve algısal özelliklerinden kaynaklanmakta ve farklı doğal dillerde farklı dilsel biçimlerle ifade edilebilmektedir. Bu çalışmada bu zaman/görünüş özelliklerine dayanan beş hal türünün Türkçe'de nasıl anlatıldığı gösterilmeye çalışılmaktadır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Kıbrıs Ağzında Gereklik Üzerine
    (2015) Güven, Mine
    Bu çal^ mada K^br^s A z^'nda gerekli in bir kiplik kavram^ olarak nas^l ifade edildi i incelenmektedir. Anlambilim-edimbilim ba lam^nda de erlendirilen, çe itli kaynaklardan elde edilmi verilerin nitel çözümlemesi, K^br^s A z^'nda gerekli in -mAlI biçimbiriminden çok mecbur, lazOm, illa, mutlaka, vb. gibi çevrik ya da sözcüksel yollarla anlat^ld^ ^n^ göstermektedir. Bu aç^dan, K^br^s A z^'nda gerekli in Ölçünlü Türkçe'de oldu undan daha az dilbilgiselle mi oldu u anla ^lmaktad^r. Kuramsal aç^dan ise incelenen yap^lar^n davran^ ^n^n yeterli düzeyde aç^klanabilmesi için mant^ksal yakla ^ma özgü kavramlar^n yan^s^ra birtak^m anlamsal ve edimbilimsel kavramlara ba vurulmas^ gerekti i görülmüştür.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Türkiye Türkçesindeki Kendi Biçimbiriminin İşlevlerinin Tarihsel Gelişimi Üzerine
    (2015) Güven, Mine
    Bu çalışmada 8.-18. yüzyıllarda üretilmiş, Eski Türkçe, Eski Anadolu Türkçesi ve Osmanlı Türkçesi'ni yansıtan çeşitli metinlerde kendi/kendi- biçimbiriminin Türkiye Türkçesi'ndeki beş temel işlevinin tarihsel gelişimi araştırılmaktadır. Başta pekiştirme ve niteleme işlevi taşıyan adcıl bir parçacık olan kendi, daha sonra iyelik, durum ve çokluk ekleri alarak adlaştığından günümüzde dönüşlü adıl, artık adıl ve 3. kişi adılı olarak da kullanılabilmektedir. Eski Türkçe'de benzer işlevler taşıyan öz ise zamanla Türkiye Türkçesi'nde ve Gagavuz Türkçesi'nde dilbilgisel işlevini yitirirken Batı Türkçesi'nin bu iki kolu dışındaki dil ve lehçelerde niteleme, pekiştirme ve dönüşlü adıl işlevlerini korumuştur.