Türkiye Türkçesindeki Kendi Biçimbiriminin İşlevlerinin Tarihsel Gelişimi Üzerine
Küçük Resim Yok
Tarih
2015
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada 8.-18. yüzyıllarda üretilmiş, Eski Türkçe, Eski Anadolu Türkçesi ve Osmanlı Türkçesi'ni yansıtan çeşitli metinlerde kendi/kendi- biçimbiriminin Türkiye Türkçesi'ndeki beş temel işlevinin tarihsel gelişimi araştırılmaktadır. Başta pekiştirme ve niteleme işlevi taşıyan adcıl bir parçacık olan kendi, daha sonra iyelik, durum ve çokluk ekleri alarak adlaştığından günümüzde dönüşlü adıl, artık adıl ve 3. kişi adılı olarak da kullanılabilmektedir. Eski Türkçe'de benzer işlevler taşıyan öz ise zamanla Türkiye Türkçesi'nde ve Gagavuz Türkçesi'nde dilbilgisel işlevini yitirirken Batı Türkçesi'nin bu iki kolu dışındaki dil ve lehçelerde niteleme, pekiştirme ve dönüşlü adıl işlevlerini korumuştur.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Bilig / Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
0
Sayı
72
