Gülen gözler matinesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Beykent Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Yeşilçam filmleri, birlik, beraberlik ve dayanışmanın kutsandığı, iyiliğin her daim kazandığı hikayeler anlatır. Buna karşın Yeni Türkiye Sineması'nın hikayelerinde ise günümüz yaşamının gerçekliğiyle örtüşen bireysellik, kötülük ve kötücüllük kavramları ön plandadır. Günümüz sinema izleyicisinin Yeşilçam filmlerini her seferinde sıkılmadan, yine ve yeniden izlemesinin nedeni: hayatın acımasızlığı karşında ezilen bireyler için bu nostaljik filmlerin birer onarıcı işlev üstleniyor olmasıdır. Yeşilçam; hayatın ve onun bir temsili olarak Yeni Türkiye Sineması'nın acımasız gerçekliğiyle yüzleşmek istemeyen izleyiciler için bir illüzyona, bir gündüz rüyasına dönüşmüştür. Ertem Eğilmez ve Zeki Demirkubuz filmografileri temel alınarak, Türk sinemasının iki farklı dönemi olan Yeşilçam ve Yeni Türkiye Sineması'nın biçimsel ve içeriksel ayrışmaları, ülkemiz sinemasının zaman içerisinde geçirdiği değişim ve bu iki dönem sinemasıyla izleyici olarak kurulan ilişki, post-modern bir anlatı yapısı oluşturularak kurgulanmış sahnelerle anlatılmıştır.
Turkish Cinema of Yeşilçam tells stories that promote unity, solidarity, cooperation and the good always win. However, the stories of Modern Turkish Cinema foreground the concepts such as individualism, evil and maliciousness that coincide with the reality of our current life. The reason why modern-day moviegoers watch Yeşilçam films over and over again without getting tired of them, is that these nostalgic films have the mission to mend the wounds of the individuals who lost against the cruelty of life. Yeşilçam has turned into an illusion or a daydream for those who refuse to face the reality of merciless life and its representative Modern Turkish Cinema. Based upon the filmographies of Ertem Eğilmez and Zeki Demirkubuz, formal and contextual separation of two different eras of Turkish Cinema (Yeşilçam and Modern Turkish Cinema), the evolution of Turkish Cinema, the relationship we have as watchers with these two different eras, have been put across with fictionalized scenes by forming a post-modern narration.
Turkish Cinema of Yeşilçam tells stories that promote unity, solidarity, cooperation and the good always win. However, the stories of Modern Turkish Cinema foreground the concepts such as individualism, evil and maliciousness that coincide with the reality of our current life. The reason why modern-day moviegoers watch Yeşilçam films over and over again without getting tired of them, is that these nostalgic films have the mission to mend the wounds of the individuals who lost against the cruelty of life. Yeşilçam has turned into an illusion or a daydream for those who refuse to face the reality of merciless life and its representative Modern Turkish Cinema. Based upon the filmographies of Ertem Eğilmez and Zeki Demirkubuz, formal and contextual separation of two different eras of Turkish Cinema (Yeşilçam and Modern Turkish Cinema), the evolution of Turkish Cinema, the relationship we have as watchers with these two different eras, have been put across with fictionalized scenes by forming a post-modern narration.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Sahne ve Görüntü Sanatları, Performing and Visual Arts
