İSLAM KENTİ: ELEŞTİREL BİR DEĞERLENDİRME
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
İslam ve kent ilişkisi, Medine merkezli İslam devletinin kuruluşundan itibaren kent-merkezli bir siyasi yapılanmaya dayanması ve birçok farklı İslam devletinin kent temelli bir uygarlığa sahip olmasının irdelenmesiyle kolaylıkla anlaşılabilir. Bunarağmen kentsel çalışmalar alanındaki ilk bilimsel çalışmaların Avrupa kentleri üzerine yoğunlaşarak Avrupa dışındaki kentleri göz ardı etmesi,İslam coğrafyasındaki yerleşimlerin de incelenmesine engel oluşturdu. Weber’inŞehiradlı çalışmasından sonra literatüreegemen olan Avrupa-merkezcilik, siyasi özerkliğin ve sivil toplum yapısının bulunmadığı düşünülen‘Doğu’ kentlerinin görmezden gelinmesiyle sonuçlandı. Weber’in özerklik ve kimlik gibi ayırt edici özellikleri bulunmayan, birbirlerinden farksız olarak nitelediği İslam kentlerine yönelik Oryantalist yaklaşımı, esas itibariyle Weberci, Self-Oryantalist bir ‘İslam Kenti’ kavramını doğurdu. Avrupa kentlerindeki yapılı çevrenin ve özerk kurumların İslam kentlerinde de olduğunu iddia ederek Weber’in kavramlarının İslami karşılıklarını arayan kimi araştırmacılar, temelde Weber’in Avrupa-merkezciliğini reddetmemiş oldular. Bu çalışmada İslam ve kent özdeşliği vurgulanacak, Oryantalist Weberci ve Self-Oryantalist ‘İslam Kenti’ yaklaşımları karşılaştırmalı bir şekilde değerlendirilecektir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
KAFKAS ÜNİVERSİTESİ İKTİSADİ ve İDARİ BİLİMLER FAKÜLTESİ DERGİSİ
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
11
Sayı
ek sayı
