Yazar "Karamustafa, Merve" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Samsun Vezirköprü M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda kalan madde kullanım bozukluğu olan hükümlüler ile madde kullanmamış olan hükümlülerin yalnızlık düzeyleri ve benlik saygılarının incelenmesi
    (İstanbul Beykent Üniversitesi, 2017) Karamustafa, Merve; Güler, Ayşegül Selcen
    Bu çalışmada madde kullanım bozukluğu olan ve olmayan hükümlülerin benlik saygısı ve yalnızlık düzeylerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bunun yanında araştırmacı tarafından seçilen sosyodemografik değişkenlere göre hükümlülerin benlik saygısı ve yalnızlık düzeyleri incelenmiştir. Bu amaçlar doğrultusunda yürütülen araştırmanın örneklemini Samsun Vezirköprü M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda bulunan 20-67 yaş aralığındaki DSM-V kriterlerine göre 71'i madde kullanım bozukluğu olan hükümlü ve 90'ı madde kullanım bozukluğu olmayan hükümlü olmak üzere 161 kişi oluşturmaktadır. Katılımcılara sosyodemografik form, UCLA Yalnızlık Ölçeği ve Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeğinin bulunduğu anket uygulanmıştır. Yapılan analizlerin sonucunda madde kullanım bozukluğu olan hükümlülerin, madde kullanmayan hükümlülere göre benlik saygısı düzeyleri düşük ve yalnızlık düzeyleri yüksek bulunmuştur (p<0,05). Ayrıca yapılan tek yönlü MANOVA analizi sonucunda madde kullanma durumunun hem yalnızlık hem de benlik saygısı üzerinde ortak etkisinin olduğu görülmüştür (p<0,05). Yapılan korelasyon analizi sonucunda hapis cezası süresi ile benlik saygısı arasında r= -0,215 değerinde negatif ve anlamlı bir ilişki, ceza evinde geçirilen süre ile yalnızlık arasında r= 0,200 değerinde pozitif ve anlamlı bir ilişki ve yalnızlık ile benlik saygısı arasında r= -0,394 değerinde negatif ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Cezaevi öncesi tek yaşayan ve madde kullanan hükümlülerin yalnızlık düzeyleri cezaevi öncesinde tek yaşamayan ve madde kullanmayanlara göre daha yüksektir (p<0,05). Cezaevi dışında kurulan ilişkiler (aile, yakın vs.) ile iletişim sıklığı daha fazla olan hükümlülerin yakınlarıyla iletişim sıklığı daha az olan hükümlülere göre yalnızlık düzeyleri daha düşük ve benlik saygısı düzeyleri daha yüksektir. Madde kullanım bozukluğu olan hükümlülere psikolojik destek verilmesi ve hükümlülerin sosyal temas olanaklarının artırılması yönünde çalışma yapılması düşünülebilir.