Altı Aylık Kişilerarası Grup Psikoterapisinin Bir Toplum Ruh Sağlığı Merkezindeki Şizofreni Hastalarının İşlevselliği Üzerine Etkisi
Yükleniyor...
Tarih
2018
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
Özet
Erken dönem şizofreni hastalarında işlevsel bozulmanın tedavisi için ilaç tedavileri ile beraber psikoterapi önerilmektedir. Bu çalışmada antipsikotik sürdürüm tedavisi gören, erken dönem şizofreni hastalarında, kişilerarası grup psikoterapisinin işlevsellik düzeyine etkisinin, resim çalışması ve bekleme listesi grupları ile karşılaştırılarak incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: İleriye yönelik, tek kör kontrollü çalışma, Bolu ili toplum ruh sağlığı merkezinde yürütülmüştür. Örneklem, hastalığının ilk 5 yılı içinde olan, rehabilitasyon ve psikoterapi hizmetlerinden herhangi birini hiçbir zaman almamış olan 60 katılımcıdan oluşmuştur. Katılımcılar geliş sırasına göre, 20 kişiden oluşan grup psikoterapisi, resim çalışması ve bekleme listesi gruplarına dağıtılmıştır. Terapötik girişim altı ay ve toplam 24 seans süren kişilerarası grup psikoterapisinden oluşmuştur. Sosyodemografik Veri Formu kullanılmış, terapinin başlangı-cında ve bitiminde Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği ile Kısa İşlevsellik Değerlendirme Ölçeği uygulanmıştır. Bulgu-lar: Grup psikoterapisi, resim çalışması ve bekleme listesinden oluşan gruplar arasında yaş, eğitim, hastalık süresi, yatış sayısı, cinsiyet, çalışma, sosyoekonomik ve medeni durum, sosyal destek ve farmakolojik tedavinin tipi ve şekli açısından fark yoktu. Çalışmanın sonunda grup psikoterapisi grubundaki işlevsellik düzeylerindeki artış, resim çalışması ve bekleme listesi gruplarına göre anlamlı derecede yüksek olarak saptandı. Tartışma: Toplum ruh sağlı-ğı merkezlerinde ayaktan izlenen erken dönem şizofreni hastalarında rutin tedaviye kişilerarası grup psikoterapi-sinin eklenmesi işlevselliğin artırılmasına katkı sağlayabilir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Şizofreni, Grup psikoterapisi, İşlevsellik, Kişilerarası
Kaynak
WoS Q Değeri
N/A
Scopus Q Değeri
Q3
Cilt
Sayı
Künye
Anadolu Psikiyatri Derg 2018; 19(6):559-566
