Sunbul, Ayse BenguGunduz, ZekiMungan, Hüseyin2018-07-102018-07-102018BEYKENT ÜNİVERSİTESİ FEN VE MÜHENDİSLİK BİLİMLERİ DERGİSİ Cilt 11, Sayı 1, 2018, 137 – 1581307-3818https://doi.org/10.20854/bujse.409770Bu çalışma kapsamında, farklı temel genişliğine sahip yüzeysel temelli bir yapı grubunun dinamik davranışı 2 boyutlu sonlu elemanlar yöntemi kullanılarak incelenmiştir. İlk aşamada deprem ivme kaydı binalara D-B yönlü (x-x yönlü), ikinci aşamada ise K-G yönlü (y-y yönlü) etki ettirilmiştir. Farklı kat yüksekliklerine sahip bu yapı grubu kendi içinde değerlendirildiğinde, K-G yönlü analizlerde, ivme kaydının maksimum olduğu zaman aralığında en büyük yer değiştirme 5 katlı binanın tepe noktasında 0.55 m elde edilmiştir. Aynı kat adedine sahip binanın temel genişliği modelde 2 katı kadar artırıldığında, elde edilen yatay yer değiştirme değeri daha düşük elde edilmiştir. Her iki doğrultudaki ivme kaydının binalara etki ettirildiği durumlar karşılaştırıldığında; K-G yönlü durumda elde edilen yer değiştirme değerleri D-B doğrultusunda elde edilen yer değiştirme değerlerine göre %50 oranında azalmıştır. Binaya etkiyen deprem kuvvet yönünün deprem bölgelerinde inşa edilecek yapılar için “depreme dayanıklılık modellemelerinde” önemli bir parametre olduğu tespit edilmiştir. İnceleme alanı, D-B doğrultulu bir fay sistemi içerisinde yer almaktadır. Dolayısıyla, çalışmadan elde edilen dinamik analizler incelendiğinde, D-B uzantılı binaların diğer yönlerde yer alan aynı özelliklere sahip binalara göre daha az hasar aldığı tespit edilmiştir.trSonlu elemanlar yöntemiYapı-temel-zemin davranışı1999 Düzce depremiArticle10.20854/bujse.409770