Altuntaş, Zeynep Berra2024-03-202024-03-2020231307-5063https://hdl.handle.net/20.500.12662/4562İşçi hareketlerinde artışın başladığı 1970’li yıllar, ülkede aynı zamanda her ailenin geçim sıkıntısı ile savaştığı bir dönem olmuştur. Tek maaşın bir ev kirasını bile karşılamadığı yıllarda ev ekonomisine katkı için kadınlar da işçi, memur fark etmeksizin çalışmaya başlamışlardır. Bu noktada işverenlerin bir sömürü politikası gütmesi, erkek ve kadın işçiye aynı işi verdiği halde kadına daha düşük bir ücret ödenmesinin yanı sıra kadının "annelik" sorumluluklarını yerine getirmesinin önüne geçilmek istenmiştir. Türkiye Komünist Partisi (TKP) bünyesinde 3 Haziran 1975’te İstanbul’da İlerici Kadınlar Derneği (İKD)’nin kuruluş amacı da bu sömürüye karşı gelmek olmuştur. Dernek, kadın işçiye destek olmuş, kampanyalar, imza çalışmaları ve gazetelerle emekçi kadınların haklarını savunmuştur. Mülakat yoluyla şikâyet ve düşüncelerini dinlemiş ve mücadelelerinde onların yanında durmuştur. Çalışmanın amacı; Kadınların Sesi Dergisi mülakatlarını göz önünde bulundurarak 1970’lerin ikinci yarısında çalışan kadınların hangi zorluklarla mücadele ettiği ve artan işçi eylemlerinin yanı sıra sendikalaşmayla beraber haklarını nasıl savunduklarını yakından inceleyerek dönemin problemleri hakkında detaylı bilgi sahibi olmaktır. Araştırmanın temelinde Kadınların Sesi Dergisi mülakatları esas alınmış olup işçi kadınların beyanları vasıtasıyla dönemin şartları emekçi kadınların perspektifinden genel hatlarıyla incelenmiştir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessKadınGrevSosyalizmİşçiKomünizmArticledoi.org/10.18221/bujss.12617538717616